Το διαδραστικο σύστημα ELIZA βασίζεται στον διάλογο με τον χρήστη σε φυσική γλώσσα και έγινε πολύ δημοφιλές με ένα σενάριο, στο οποίο ο υπολογιστής παριστάνει τον ψυχολόγο. Αν και δημιουργήθηκε για να δείξει τους περιορισμούς στην κατανόηση της φυσικής γλώσσας από τους υπολογιστές, πολλοί χρήστες προτίμησαν να πιστέψουν ότι μιλάνε με κάποιον που τους καταλαβαίνει.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η Apple παρουσίασε ένα βίντεο με μια μεγάλη επιτραπέζια συσκευή αφής, η οποία είχε τη δυνατότητα πολυμέσων, υπερμέσων, καθώς και τηλεδιάσκεψης με βίντεο, τα οποία, όμως, δεν ήταν τεχνολογικά εφικτά τότε.Αυτό δεν εμπόδισε τους σχεδιαστές της διεπαφής να τα φανταστούν, αφού όλη η παρουσίαση ήταν ένα ψηφιακά επεξεργασμένο βίντεο και όχι ένα πραγματικό πρωτότυπο.
Η διάδοση της αποστολής σύντομων μηνυμάτων κειμένου την δεκαετία του 1990 δημιούργησε την ανάγκη για μια αποδοτικότερη μέθοδο συγγραφής κειμένου με την χρήση πληκτρολογίου που είχε μόνο αριθμούς. Για αυτόν τον σκοπό δημιουργήθηκαν τεχνολογίες όπως το T9, το οποίο με την χρήση ενός λεξικού για την γλώσσα συγγραφής προβάλει την πιο πιθανή λέξη που ξεκινάει από τους πρώτους χαρακτήρες που έχει ήδη πατήσει ο χρήστης, έτσι ώστε τελικά να μην χρειαστεί να πατήσει και τους υπόλοιπους.