Τα συστήματα διάτρησης κάρτας υπάρχουν από τον 19ο αιώνα, με βασικές εφαρμογές τον προγραμματισμό και την αποθήκευση δεδομένων για μηχανήματα πλεξίματος και αναπαραγωγής μουσικής, οπότε υπήρχε η τεχνογνωσία για την προσαρμογή τους ως συσκευές εισόδου στους πρώτους κεντρικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Ένας από τους μεγαλύτερους σε μέγεθος και πολύ ισχυρός υπολογιστής της δεκαετίας του 1950 ήταν ο SAGE (Semi-Automatic Ground Environment), ο οποίος συγκέντρωνε τα δεδομένα πτήσεων από ένα δίκτυο ραντάρ και τα πρόβαλε στην οθόνη μαζί με απλά γραφικά χάρτη. Ο χρήστης μπορούσε να επιλέξει ένα σημείο στο ραντάρ με τη βοήθεια μια αρχικής μορφής πένας για να ταυτοποιήσει το αντίστοιχο αντικείμενο.

Το σύστημα Sketchpad θεωρείται το πρώτο σημαντικό σύστημα αλληλεπίδρασης ανθρώπου και υπολογιστή με χρήση γραφικών. Οι κεντρικοί υπολογιστές εκείνης της εποχής συνήθως βασίζονταν σε διάτρητες κάρτες ή σε τερματικά γραμμής. Με αυτόν τον τρόπο, το Sketchpad έδειξε ότι είναι εφικτό να έχουμε έναν υπολογιστή, ο οποίος να μην αλληλεπιδρά με τον χρήστη με τον τρόπο που που έχει προγραμμιστεί ο ίδιος ο υπολογιστής, αφού μέχρι τότε η διάδραση γινόταν ασύγχρονα με εργασίες δέσμης σε διάτρητες κάρτες.

Το αρχικό πρωτότυπο για το ποντίκι είναι ακριβώς το ίδιο μορφολογικά με τις αντίστοιχες συσκευές που παράγονται με μεγάλη επιτυχία πενήντα χρόνια μετά, αν και, φυσικά, έχουν βελτιωθεί πολλές επιμέρους λειτουργικές ιδιότητές του. Οι δύο τροχοί κύλισης δεν επιτρέπουν τη διαγώνια κίνηση, αλλά αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα, αφού η χρήση του εστιάζεται, κυρίως, στην επεξεργασία κειμένου. Η συσκευή αυτή είναι μια σημαντική καινοτομία γιατί διαφέρει σημαντικά από παρόμοιες συσκευές και γιατί επέτρεψε τη διεξαγωγή πειραμάτων, τα οποία απέδειξαν την υπεροχή του έναντι των εναλλακτικών συσκευών εισόδου.

Η πένα έχει το πλεονέκτημα σε σχέση με το ποντίκι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως συσκευή έμμεσης διάδρασης με τη βοήθεια μιας επιφάνειας ευαίσθητης στη μύτη της πένας και χωρίς να υπάρχει η ανάγκη αυτή η επιφάνεια να είναι οθόνη.

Το συνεργατικό σύστημα PLATO (Programmed Logic for Automatic Teaching Operations) ξεκίνησε με στόχο την τηλε-εκπαίδευση, ενσωμάτωσε σταδιακά μια σειρά από καινοτομίες διάδρασης, όπως είναι η οθόνης αφής, τα εικονοστοιχεία, ο απευθείας χειρισμός αντικειμένων, και ένα σύνολο από εκπαιδευτικές τεχνολογίες.

O Altair θεωρείται ο πρώτος δημοφιλής μικρο-υπολογιστής και ήταν διαθέσιμος σε οικονομικό κιτ, το οποίο ο χρήστης συναρμολογούσε μόνος του, και στη συνέχεια θα έπρεπε να αγοράσει και τα σχετικά περιφεριακά, εισόδου και εξόδου, όπως ο τηλέτυπος για την είσοδο και την έξοδο κειμένου, τα οποία κόστιζαν ακόμη περισσότερο. Ήταν όμως πολύ πιο προσιτός από τους μινι-πολογιστές εκείνης της εποχής και επιπλέον ήταν διαθέσιμος με την επίσης προσιτή γλώσσα προγραμματισμού BASIC.

Η εφαρμογή Gypsy ήταν ο πρώτος επεξεργαστής κειμένου με μη-τροπικό χειρισμό και λειτουργούσε στον υπολογιστή Xerox Alto. Για τον σκοπό αυτο το πληκτρολόγιο ήταν μόνο για την είσοδο χαρακτήρων, ενώ το ποντίκι και τα πλήκτρα του έκαναν τις επιλογές των εντολών, όπως αντιγραφή και επικόλληση.

Το ερευνητικό σύστημα Videoplace του Myron Krueger τοποθετεί τη σιλουέτα του χρήστη μέσα σε ένα συμμετοχικό διαδραστικό περιβάλλον, όπου δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε χρήστες και γραφικά, με τη χρήση κάμερας σε πραγματικό χρόνο και χωρίς να μεσολαβεί κάποια συσκευή έμμεσης διάδρασης. Σε αντιδιαστολή με τα πρώτα συστήματα εικονικής πραγματικότητας εκείνης της περιόδου, αυτό το σύστημα χαρακτηρίζεται από τον δημιουργό του ως τεχνητή πραγματικότητα, η οποία αρχικά υλοποιήθηκε με αναλογικά φίλτρα και κινηματογραφικές τεχνικές πριν περάσει σε τεχνολογίες υπολογιστικής όρασης.

Το γάντι δεδομένων περιέχει αισθητήρες που καταγράφουν την θέση του χεριού και τις κινήσεις των δακτύλων, έτσι ώστε να υπάρχει λεπτομερής χειρισμός σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας ή σε άλλες εφαρμογές, όπως στη ρομποτική.

Η έμφαση στο σύστημα εισόδου περισσότερο από το σύστημα εξόδου για τις πρώτες εφαρμογές εικονικής πραγματικότητας τεκμηριώνεται με την κατασκευή της πρώτης στολής καταγραφής της κίνησης όλου του σώματος. Η στολή παρακολουθεί την θέση του σώματος και την κίνηση των άκρων και ταυτόχρονα συνδυάζεται με το γάντι, έτσι ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη εμβύθιση στο εικονικό περιβάλλον, το οποίο δεν χρειάζεται να έχει μεγάλη πιστότητα γραφικών.

Το πρώτο προσιτά οικονομικό και ευρέως διαθέσιμο γάντι διάδρασης είχε πολλά προβλήματα και λίγο διαθέσιμο λογισμικό, αλλά αυτό δεν εμπόδισε πολλούς προχωρημένους χρήστες να το προσαρμόσουν σε διαφορετικές εφαρμογές πέρα από τα βίντεοπαιχνίδια για τα οποία κατασκευάστηκε.

Το σύστημα Digital Desk δημιουργήθηκε είχε στόχο να φέρει πάνω στο τραπέζι τις δυνατότητες διάδρασης μεταξύ του ψηφιακού και φυσικού κόσμου, ακριβώς δηλαδή, το αντίθετο από την κατεύθυνση που ακολουθεί ο επιτραπέζιος υπολογισμός με την γραφική επιφάνεια εργασίας.

Η άμεση διάδραση πάνω σε μια οθόνη αφής δεν επιτρέπει τον έλεγχο του ρυθμού μετακίνησης, αλλά αυτό μπορεί να γίνει εφικτό τουλάχιστον για την περίπτωση της γραμμικής μετακίνησης, αν ο ρυθμός αντιπροσωπεύεται από μια άλλη ορθογωνική κίνηση του δακτύλου, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της αναζήτησης στον οριζόντιο χρόνο οπτικοακουστικού περιεχομένου, κατά την οποία ο ρυθμός αλλάζει με την κατακόρυφη θέση του δακτύλου.

Η προσιτή οικονομικά κάμερα βάθους πεδίου Kinect σημείωσε πολύ μεγάλες πωλήσεις τους πρώτους μήνες της παρουσίασης της, αλλά η εμπορική επιτυχία δεν είχε διάρκεια. Αν και η κάμερα κυκλοφόρησε για μια παιχνιδομηχανή, τελικά ήταν πολύ δημοφιλής κυρίως με τους ερευνητές, τους καλιτέχνες, και τους χομπίστες, οι οποίοι απέκτησαν πρόσβαση σε μια εύχρηστη συσκευή που τους επέτρεπε να χρησιμοποιήσουν όλο το σώμα τους και όχι μόνο τα δάχτυλα για την διάδραση.

Τα ανθρώπινα χέρια και ειδικά τα δάκτυλα παρουσιάζουν μεγάλη ευαισθησία και ακρίβεια στην κίνηση και στην αίσθηση, όπως φαίνεται από τον χειρισμό μουσικών οργάνων γενικά, αλλά και ειδικά στις διαχρονικά δημοφιλείς συσκευές διάδρασης, όπως είναι το ποντίκι και η πένα. Η κάμερα του Leap Motion βασίζεται στην καταγραφή του υπέρυθρου φάσματος και στην υπολογιστική όραση, έτσι ώστε να διακρίνει με ακρίβεια την κίνηση των χεριών και των δακτύλων σε μια σχετικά οικονομική συσκευή, που είναι πιο βολική από τα γάντια καταγραφής του παρελθόντος.